'Mijn Brakel' met Jan Haegeman

HET FAVORIETE PLEKJE

Het Brakelbos is hier vlakbij, en in de lente is het een feest om daar de blauwkousjes te bewonderen. Het bos is rustgevend en overweldigend tegelijk: als je richting Dhoppe stapt, kom je voorbij een gigantische rij hoge bomen. Het is alsof je voorbij een reeks hoge pilaren komt. Indrukwekkend!

HET FAVORIETE PLEKJE THUIS

Ik ben vorig jaar verhuisd van Nederbrakel naar dit huis aan de Brakelbosstraat in Opbrakel. Onze woonkamer met groot raam aan de achterkant van de woning biedt zicht op de Mont de Rhode in Vloesberg en het Livierenbos in Everbeek. En op een steenworp van hier staan de koeien in de weide te grazen. Dat geeft een beetje het gevoel dat je midden de natuur leeft. Ik ben eigenlijk wel een natuurliefhebber, zonder te beweren dat ik een kenner ben. Maar ik loop graag door bossen en velden.

HEB JE GROENE VINGERS?

Hoegenaamd niet! Het is vooral mijn vriendin die zich over de moestuin ontfermt. Ik maai het gras en om het hele gazon kort te krijgen, ben ik wel zes uur aan de slag! Maar ik heb het zo druk, dat ik nooit zes uur aan één stuk in de tuin bezig kan zijn. Resultaat: het gras groeit hier in laagjes: als ik vandaag het achteraan heb kortgewiekt, staat het vooraan nog tien centimeter hoog. Heb ik volgende week nog eens tijd, dan krijgt de voorkant een beurt, maar intussen staat het achteraan weer hoog. Het houdt nooit op!

WAT MAAKT JE BOOS?

Ik kan eigenlijk wel kwaad worden, maar het is altijd van snel voorbijgaande aard. Ik blijf nooit lang boos op mensen, al heb ik een gloeiende hekel aan hypocrisie. Mijn reactie is dan de regelrechte aanval. Ik kan mezelf niet tegenhouden om met te verzetten tegen wat er fout gaat. Al ben ik de jongste jaren al een beetje verkalmd, vind ik zelf...

WAAR KAN JE VLUCHTEN?

Als ik met rust wil gelaten worden, spring ik op mijn mountainbike en scheur ik door de natuur. We hebben in Brakel een formidabel mountainbikeparcours en ik hou er ook van om net over de taalgrens Le Pays des Collines te verkennen. Fietsen is voor mij dé therapie om me af te reageren. Ik rij meestal alleen, omdat ik dan ook de kans heb om wat na te denken.

JE FAVORIETE CAFÉ

Ik ga niet vaak op café. Als dat toch gebeurt, dan is het in een etablissement waar je nog een beetje kan babbelen. 't Hoppunt aan het Rond Plein is één van mijn favorieten: het is een zaak met een mooi interieur en waar je nog 'een klapke' kan doen. Om dezelfde reden hou ik ook van Den Hengst aan de Twaalfbunderstraat: dat is zo'n heel authentiek café, waar het nog gezellig is om een pint te drinken.

JE LIEVELINGSRESTAURANT

Ik ben helemaal geen Bourgondiër. 't Zal raar klinken: een Vlaming die niet graag tafelt. En toch is het zo: voor mij liefst geen uitgebreide menu's. Ik ga vaker een frituur binnen, dan een restaurant. En Brakel heeft best wel goeie frituren: in 't Verschil aan de Neerstraat en De Uil aan de Brusselsestraat eet ik altijd heel lekker.

JE ALLEDAAGSE WINKEL

Als ik je één goeie bakkerij mag aanraden, dan is dat Cremèllo aan het Rond Plein. In Opbrakel hebben we geen bakker: Cremèllo is het dichtste bij huis. Maar vooral: ze hebben er smakelijk brood en heerlijke koeken.

EEN AVONDJE STAPPEN

't Klinkt cliché voor een overtuigd Vlaming, dat ik van folk hou, maar het is zo. Ook jazz weet ik te appreciëren. Een avondje uit, dat is voor mij vooral een goeie babbel op café. En een keer of drie per jaar laat ik me ook eens gaan op een fuif van een of andere jeugdbeweging. Ik ben zelf tien jaar hoofdleider geweest bij de KSA in Brakel. Dus dat zit nog een beetje in mijn leefwereld.

JE BESTE VRIEND

Wim Van hoorde, jeugdvriend en buur toen ik nog bij mijn ouders aan de Nederstenkouter woonde. We hebben samen op school gezeten bij de broeders en bij de zusters. En we zien elkaar nog geregeld. Wim is helemaal niet bezig met politiek. En dat is een voordeel: met hem kan ik ook eens over wat anders praten. We hebben overigens niet altijd dezelfde ideeën. Maar dat hoeft niet om goeie vrienden te zijn. Veel belangrijker is het, dat je kan discussiëren.

DE MOOISTE HERINNERING

Mijn mooiste souvenirs hou ik over aan de tijd bij de KSA. De kampvuren waarmee we onze uitstappen afsloten, zijn momenten waaraan ik graag terugdenk. Niet de mooiste, maar toch een van mijn meest emotionele momenten beleefde ik toen ik in Belfast het graf van IRA-hongerstaker Bobby Sands heb bezocht. Sands gaf zijn leven voor de Ierse zaak.

DE ULTIEME WENS

Ik ben perfect gelukkig, want ik heb een fantastische vriendin, kan het goed vinden met mijn familie en woon op één van de heerlijkste plekken in de mooiste gemeente van het land. Laat dat geluk me gerust nog veel jaren gegund zijn.

En voor Brakel: ik hoop dat het culturele leven hier eens wat schwung krijgt. Zie hoe moeilijk de culturele raad het heeft om mensen te vinden. En kijk naar de verenigingen: de gemeente moet volgens mij meer inspanningen doen om hen ruimte te geven waar ze hun ding kunnen doen. Het is maar door te investeren in infrastructuur, dat je het verenigingsleven aanwakkert. Kijk naar de sporthal: die heeft ervoor gezorgd, dat er allerlei sportclubs zijn ontstaan. Dat moeten we in Brakel méér hebben. Iets warms als alternatief voor het koud liberalisme en het beknottend links socialisme. Ik vind dat het de Brakelse politiek een beetje ontbreekt aan frisse ideeën.